“Σκατά στο Πνεύμα”, Antonin Artaud

Μετά τον ρομαντισμό,
ο συμβολισμός,
ο ντανταϊσμός,
ο σουρεαλισμός,
ο λετρισμός
και ο μαρξισμός,

δηλαδή εκατό “σχολές” πολιτικής, φιλοσοφικής και λογοτεχνικής ανατροπής, υπάρχει μια λέξη, ένα πράγμα, που έμεινε όρθιο, μια αξία που έμεινε αναλλοίωτη, που διατήρησε σε πείσμα όλων την υπεροχή της, είναι η λέξη και το πράγμα πνεύμα,

η αξία που προσδίδεται στο πνεύμα,
η αξία του πράγματος πνεύμα,
λες και θ’ αρκούσε να προφέρουμε την μαγνητική αυτή λέξη,
λες και θ’ αρκούσε να την αφήσουμε να ξεπηδήσει στη γωνιά μιας σελίδας, για να έχουν ειπωθεί όλα. Continue reading “Σκατά στο Πνεύμα”, Antonin Artaud

“Η συγγραφή είναι η απόλυτη γουρουνιά”, Antonin Artaud

Οι άνθρωποι που βγαίνουν απ’ το αφηρημένο ώστε να δοκιμάσουν να συγκεκριμενοποιήσουν ό,τι μαλακία τους κατεβαίνει στο μυαλό, είναι γουρούνια.

Κάθε λογοτεχνικό σινάφι είναι γουρουνίσιο, κι ιδιαίτερα αυτό της εποχής μας.

Όλοι αυτοί που έχουν ορόσημα μέσα στο πνεύμα τους, θέλω να πω σε ένα συγκεκριμένο σημείο του κεφαλιού τους, σε μια αυστηρά προσδιορισμένη θέση μες στον εγκέφαλο τους, όλοι αυτοί που είναι ή δηλώνουνε κύριοι της γλώσσας τους, όλοι αυτοί για τους οποίους οι λέξεις έχουν σημασίες, όλοι αυτοί για τους οποίους υπάρχουν υψόμετρα στη ψυχή, και ρεύματα στη σκέψη, αυτοί που ενσαρκώνουν το πνεύμα της εποχής και ονοματίζουν τα ρεύματα της σκέψης, όλοι αυτοί που με κάνουν να σκέφτομαι τα μονότονα και προκαθορισμένα γαμήσια τους και εκείνο το σκούξιμο του αυτόματου που σκορπίζει στους τέσσερις ανέμους το πνεύμα τους,

– ΕΙΝΑΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ. Continue reading “Η συγγραφή είναι η απόλυτη γουρουνιά”, Antonin Artaud

“Ένα σπουδαίο, παράτολμο, ξεδιάντροπο, ασυνείδητο, περήφανο έγκλημα”, Wolfi Landstreicher

“Μέσω του εγκλήματος, ο εγωιστής έχει επιβεβαιώσει τον εαυτό του και έχει χλευάσει το ιερό· η διάσταση με το ιερό ή μάλλον καλύτερα από το ιερό μπορεί να γενικευθεί. Μια επανάσταση δεν επιστρέφει ποτέ, αλλά ένα σπουδαίο, παράτολμο, ξεδιάντροπο, ασυνείδητο, περήφανο έγκλημα δεν σιγοβροντάει ήδη στο μακρινό κεραυνό και δεν βλέπετε πως ο ουρανός γίνεται δυσοίωνα σιωπηλός και ζοφερός;” -Μαξ Στίρνερ

Μιλάω με λέξεις για πράγματα που οι λέξεις μπορούν μόνο να δείξουν. Αυτό βέβαια είναι αλήθεια οποτεδήποτε κάποιος μιλάει για κάτι, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις, όπου οι γλωσσικοί περιορισμοί γίνονται πιο εμφανείς και οι εξηγήσεις αναγκαίες, παρόλο που προσθέτουν περισσότερες λέξεις στο μίγμα. Ο Στίρνερ χρησιμοποιούσε τις λέξεις με έναν κοφτερό, αιχμηρό, άμεσο τρόπο. Εξαιτίας της ευκρίνειας της γλώσσας του, μου φαίνεται δύσκολο να μην αντιλαμβάνομαι την παρεξήγηση ως σκόπιμη, ως επιλογή. Αλλά, εγώ μιλάω τη δική μου γλώσσα. Ξέροντας τα όριά της, γνωρίζοντας πως είναι αντίστοιχη ενός δάχτυλου που δείχνει, όχι μια έκφραση των πραγματικών πραγμάτων που δείχνει και ξέροντας την επιθυμία μου να σας μεταδώσω κάτι χρήσιμο και σημαντικό, θα πασχίσω να είμαι σαφής και θα προσφέρω εξηγήσεις, όπου νιώθω πως χρειάζονται. Continue reading “Ένα σπουδαίο, παράτολμο, ξεδιάντροπο, ασυνείδητο, περήφανο έγκλημα”, Wolfi Landstreicher

“Εμφιλοχωρώντας”, Νικόλας Νεσσούνος

Πρόσφατα, είχε διατυπωθεί από το εγχείρημα αντιπληροφόρησης «Ζagovor na ednakvite» -κατά την γνώμη μου σωστά-, η απορία για το πώς οι διαφορετικές αναρχικές τάσεις, εκ των οποίων πολλές σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, μπορούν να συνυπάρχουν στα ίδια μέσα αντιπληροφόρησης.

Θα μπορούσε να υποστηριχθεί εδώ ότι κάθε προσπάθεια ενάντια στην κυριαρχία και την καταστολή μπορεί να επιτρέψει, υπό όρους, την περιοδική συνύπαρξη, ίσως και δράση, διαφορετικών ρευμάτων/τάσεων. Φαίνεται όμως ότι η διαφορετική μεθοδολογία δράσης συνεχίζει να αποτελεί ένα αγεφύρωτο χάσμα που δυστυχώς (ή ευτυχώς) αποσπά συγκεκριμένες τάσεις από το αναρχικό πρόταγμα (που δεν πιστεύω ότι ανήκαν ποτέ) και τις ξε-χωρίζει εντάσσοντάς τες στο ιδεολογικό ελευθεριακό πάνθεον, απομειωμένες από τυχόν συγκρουσιακά εργαλεία. Continue reading “Εμφιλοχωρώντας”, Νικόλας Νεσσούνος

“Η ομάδα συγγένειας”

Ανώνυμο κείμενο γραμμένο το 2001

Σε αντίθεση μ’αυτό που πιστεύεται συνήθως, η συγγένεια μεταξύ συντρόφων δε βασίζεται στη συμπάθεια ή στο συναίσθημα. Το να έχεις συγγένεια σημαίνει να γνωρίζεις τον άλλο, να ξέρεις πώς σκέφτεται σε σχέση με κοινωνικά ζητήματα και πώς θεωρεί ότι μπορεί να παρέμβει στην κοινωνική σύγκρουση. Αυτή η εμβάθυνση της γνωριμίας μεταξύ συντρόφων, είναι μια παράμετρος που συχνά αμελείται, παρεμποδίζοντας την αποτελεσματική δράση.

Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι αναρχικοί στο πέρας της ιστορίας, είναι το ποιά μορφή οργάνωσης να υιοθετήσουν στον αγώνα. Continue reading “Η ομάδα συγγένειας”

“Ενάντια στη λογική της ανάθεσης: Ούτε διανοουμενισμός, ούτε ηλιθιότητα”, Wolfi Landstreicher

Στον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση, κάθε άτομο πρέπει να πιάνει κάθε εργαλείο που να μπορεί να κάνει δικό του, κάθε όπλο που να μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτόνομα, προκειμένου να επιτεθεί σ’ αυτήν την κοινωνία και να πάρει πίσω τη ζωή του. Φυσικά, το ποια εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένα άτομα και με ποιον τρόπο, θα ποικίλει, με βάση τις υποκειμενικές συνθήκες, τις επιθυμίες, τις ικανότητες και τα ιδανικά του, αλλά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα περίεργα γεγονότα, τα οποία αντιμετωπίζουμε, είναι γελοίο να αρνείται κάποιος ένα όπλο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς να διακυβεύεται η αυτονομία, βάσει ιδεολογικών αντιλήψεων. Continue reading “Ενάντια στη λογική της ανάθεσης: Ούτε διανοουμενισμός, ούτε ηλιθιότητα”, Wolfi Landstreicher

“Εγωισμός”, John Beverley Robinson

Δεν υπάρχει γενικά πιο παρεξηγημένη λέξη από τον Εγωισμό – με τη σύγχρονη σημασία του όρου. Σε πρώτο επίπεδο, υποτίθεται πως σημαίνει αφοσίωση στο προσωπικό συμφέρον, δίχως να λαμβάνεται υπόψιν το συμφέρον των άλλων. Αντιτάσσεται, επομένως -και αντιθετικά, όπως και ο Herbert Spencer, ερμηνεύοντάς τον- στον αλτρουισμό: την αφοσίωση στους άλλους και την αυτοθυσία.

Από την άλλη, τον συναντάμε να ταυτίζεται με τον ηδονισμό ή τον ευδαιμονισμό, ή τον επικουρισμό, φιλοσοφίες που τοποθετούν την επίτευξη της απόλαυσης ή της ευτυχίας ή του οφέλους, όπως και αν επιλέξουμε να το διατυπώσουμε, στο κέντρο της ζωής. Continue reading “Εγωισμός”, John Beverley Robinson

“Η θέση μας στο ζήτημα της οργάνωσης”

Παρότι το ζήτημα της οργάνωσης απασχολεί αρκετά τους αναρχικούς κύκλους, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία οξύνεται η εξουσιαστική επίθεση στις αναρχικές δομές, η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Αρνούμαστε την οργάνωση με την τυπική και δεσμευτική της μορφή, αρνούμαστε να υποτάξουμε το Εγώ μας στο βωμό μιας συλλογικότητας και να αφοπλίσουμε τις επιθυμίες μας μαχόμενοι για κάποιο «Ανώτερο Σκοπό».

Και αυτό, διότι η δική μας Αναρχία δε συναγελάζεται στις αίθουσες της υψηλής αναρχικής πολιτικής με τους αναρχοπατέρες και τους ρεφορμιστές. Σκοπός μας είναι ο με κάθε μέσο πόλεμος εναντίον του Κράτους , μα σε αυτό τον πόλεμο δε θα θυσιάσουμε τις συνειδήσεις και τις προσωπικές μας επιθυμίες. Είμαστε, λοιπόν, εναντίον των σφιχτών δομών, εναντίον των μεγαλύτερων και μικρότερων πολιτικών οργανώσεων. Για εμάς, κάθε τέτοια μορφή οργάνωσης είναι αλλοτριωτική και αποτελεί αλυσίδα και τροχοπέδη. Continue reading “Η θέση μας στο ζήτημα της οργάνωσης”

“Κείμενο του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τα 68 χρόνια από την “αντιφασιστική νίκη των λαών”

Εμείς δεν είμαστε ούτε αριστεροί, ούτε κομμουνισταράδες πατριώτες, ούτε κομματόσκυλα, ούτε πολεμάμε πλάι σε εθνικόφρονες και άλλα σκουλήκια. Εμείς είμαστε αναρχικοί.

68 χρόνια από την “αντιφασιστική νίκη των λαών”

Εγώ παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του”. Continue reading “Κείμενο του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τα 68 χρόνια από την “αντιφασιστική νίκη των λαών”

“Κυριεύοντας την Κρίση”, Katherine Di Fiore

Εγκωμιάζω, δε μέμφομαι τον ερχομό του. Πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις, μια στιγμή ενδοσκόπησης για την ανθρωπότητα, από τις πιο βαθιές. Το αν ο άνθρωπος θα αναρρώσει από αυτήν, το αν θα γίνει κύριος αυτής της κρίσης, είναι ζήτημα της δύναμής του!

Φ.Νίτσε

Γίνεται πολύς λόγος για το “μηδενισμό”, μεταξύ των αναρχικών, τελευταία. Θεωρώ πως έχει μια αξία να εξερευνήσω κομμάτια της σκέψης μου πάνω στο νιτσεικό μηδενισμό, καθώς θεωρώ το μεταβατικό μηδενισμό του πολύ πιο αξιόλογο, τολμώ να πω εποικοδομητικό, από οποιονδήποτε στατικό μηδενισμό, που πρόκειται να συναντήσω. Αλλά, προειδοποιώ πως αυτή δεν είναι μια φιλοσοφική διάλεξη, αλλά απλά λίγες σκέψεις, με σκοπό να κεντρίσουν τον προσωπικό στοχασμό. Continue reading “Κυριεύοντας την Κρίση”, Katherine Di Fiore

Για τη διαρκή Αυγή του πιο Μαύρου Ήλιου