Χωρίς συναισθηματισμούς και πομπώδεις φράσεις. Ήρθε η στιγμή να κλείσει ένας κύκλος και να γίνει ένας απολογισμός. Ένας απολογισμός που δεν αφορά μόνο εμένα ή εμάς, αλλά και όσους βρίσκουν συνειδητά τον εαυτό τους στο πεδίο εκείνο της άρνησης. Ή που, τέλος πάντων, νομίζουν πως τον βρίσκουν… Ήρθε η στιγμή να μιλήσω για το μηδενισμό που Εγώ αντιλαμβάνομαι, χωρίς κομπασμό, πομπώδεις διατυπώσεις και ανοησίες.
Για ένα ταξίδι που ξεκίνησε
Το Μέτωπο, όχι σα μια αόριστη συλλογικοποίηση, αλλά σαν ένωση ελάχιστων μηδενιστών αποτέλεσε ένα υπαρξιακό ταξίδι για τον καθένα μας, μια διαρκή πάλη με τα προσωπικά όρια, μια βεβύλωση της βεβαιότητας. Και μια αφετηρία. Μια εκκίνηση για την εξερεύνηση και τη διεύρυνση της προοπτικής της άρνησης και της πρόκλησης. Το έντυπο δεν ήταν για μένα τίποτε άλλο από την αποτύπωση της αναζήτησης αυτής. Κάθε σελίδα του, κάθε κείμενο αποτελούν μια κραυγή, μια έκφραση της υπαρξιακής πάλης που διεξάγεται εντός του καθενός, μία ακόμη προσπάθεια για την αυτοπλήρωση. Και αν εμείς το γνωρίζαμε αυτό, δεν έγινε το ίδιο ξεκάθαρο και στους αναγνώστες του. Μη νομίσει, όμως, κανείς απ’ όσους τύχει να διαβάσουν αυτό το κείμενο ότι πρόκειται περί υπόδειξης. Κάθε άλλο, ο καθένας το σπόρο ας τον διαχειριστεί όπως νομίζει. Από τη στιγμή που έπεσε στη γη παύει να με ενδιαφέρει η πορεία του, αδιαφορώ για την απήχηση και την αξιοποίηση. Καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις και επιλογές. Και αν σ’ αυτές έχεις μια συμβολή, έστω και άθελά σου, δεν είναι στην τελική δικό σου το μαρτύριο των τύψεων. Αυτό αν το φορτώνεσαι οφείλεται σε δική σου αδυναμία. Αν κάποιος το ξέσπασμα το μετέτρεψε σε εγχειρίδιο πολέμου, τότε το πρόβλημα είναι δικό του.
Μιλάμε διαρκώς για την προσωπικότητα και την αυτοκυριότητά της. Ας μη γενικεύουμε, όμως. Γιατί η μεγάλη μάζα των ανθρώπων που αυτοπροσδιορίστηκαν μηδενιστές αδυνατεί να διασώσει τα ψήγματα προσωπικής βούλησης που της απέμειναν. Αναζήτησαν στα κείμενα του εντύπου το βεγγαλικό εκείνο που θα φωτίσει πρόσκαιρα τη νύχτα της δικής τους συνείδησης. Πομπώδεις εκφράσεις, ποιητικός και μεταφορικός λόγος και επίθεση. Η Μηδενιστική Πορεία πυροδότησε εκείνους τους κοινωνικούς μηχανισμούς της αυτοικανοποίησης των οπαδών του εν ελλάδι μηδενισμού. Για εμάς, το ύφος που χρησιμοποιήσαμε είχε και έχει τη σημασία του, ήταν μια συνειδητή απόφαση να σκοτώσουμε την πολιτικολογία, να σκίσουμε την επιταγή της συγκεκριμένης κοινωνικής πρότασης. Το πλήθος, όμως, μοιάζει να διψά για άρτο και θεάματα. Το δικό μας υπαρξιακό ταξίδι λειτούργησε στο συλλογικό ασυνείδητο ως η ρωμαική αρένα που τόσο επιζητούσαν όσοι πλαισιώνουν τον (ψευδο)χώρο που κάποιοι κομπάζουν πως άρχισε να αναπτύσσεται.
Επιχειρώ να προλάβω τους «καλοπροαίρετους» που θα σπεύσουν να μιλήσουν για απογοήτευση. Δε θα παίξω το παιχνίδι των αριθμών σας. Αδιαφορώ για την ανταπόκριση που έχει ο μηδενισμός. Όταν κάποιοι μιλούν για υπαρξιακό ταξίδι, εννοούν υπαρξιακό ταξίδι. Όχι κινηματική λογιστική.
Είτε σας αρέσει, είτε όχι, κάποιοι, κάπου, κάποτε, ξέρασαν κάτι πολύ συγκεκριμένο από μέσα τους, το αποτύπωσαν και το έκαναν βίωμα. Και αν για τη σπορά δε φταίει και δεν έχει λόγο στην τελική ο δημιουργός, ας του επιτρέψουν τα δίποδα του βάλτου να διατηρήσει το ρόλο του θεριστή. Σηκώθηκε το φάντασμα να ξορκιστεί πάνω μας, ας είναι. Θα το υπομείνουμε διότι ένα ρόλο τον είχαμε σ’ αυτή την τερατογέννηση, ακόμα κι αν δεν τη ζητήσαμε ποτέ, ούτε μας άρεσε. Τώρα φαντάζει ασήμαντος ο δρόμος που τράβηξαν κάποιοι γιατί γεννήθηκαν μεγάλοι “εξεγερμένοι” και στρώσανε το χώμα με άσφαλτο… Και δεν επιτρέπουν την κούραση, ή ακόμα κι αν την επιτρέπουν, αποδίδουν σε σένα το ρόλο του λιποτάκτη. Για γέλια…
Και δεν ήταν η κούραση αυτό που νομίζουν οι κατοικούντες στα βαλτόνερα, μόνο αυτό δεν ήταν. Η αδυναμία, όχι απαραίτητα δική μας, ήταν ότι γεννήθηκε από δικό μας σπέρμα λίγη σήψη ακόμα. Την απελπισία δεν τη ζήτησε κανείς, όμως, από εκείνη. Εκείνο το αίσθημα της υπαρξιακής πτώσης το κλέψανε όσοι το ζήσανε, χωρίς άδεια και χωρίς εξηγήσεις. Και μια σημείωση. Κανείς ποτέ δεν είναι υποχρεωμένος για τίποτα. Ας το βάλουν όλοι αυτό καλά στα κεφάλια τους. Αν πάλι δεν το βάλουν, πρόβλημα δικό τους.
Ένας κύκλος έκλεισε οριστικά.
Niger Lupus Negationis
Το κείμενο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και δεν είχε μέχρι τώρα δημοσιευθεί.