«Όλες οι επαναστάσεις έχουν αποτύχει; Ίσως, αλλά η εξέγερση για καλό σκοπό
είναι δικαιολογημένη από μονή της- είναι καλή . Η εξέγερση μεταμορφώνει
τους σκλάβους σε ανθρώπινα όντα, έστω και για μία ώρα μόνο».

Edward Abbey

Μπορείς να είσαι το πιο ευχάριστο, καλόβολο, καλόκαρδο άτομο, αλλά αυτό
δεν έχει πραγματικά καμία σημασία για τα «φυσιολογικά» μέλη της Κοινωνίας:
τους «ακόλουθους», αυτούς που φοβούνται και εχθρεύονται οποιονδήποτε
εκλαμβάνουν ως διαφορετικό σε σχέση με οτιδήποτε οι ίδιοι θεωρούν αποδεκτό
ή αξιοπρεπές. Φαίνεται ότι το να φοράς διαφορετικά ρούχα ή να έχεις
περίεργο κούρεμα είναι αρκετό για να διακινδυνεύσεις την οργή των «καλών
ανθρώπων», για να μην αναφέρουμε καν το να έχεις διαφορετικούς τρόπους ή
αντίληψη για την επικρατούσα τάση. Αν έχεις ιδέες που αμφισβητούν το
status quo, και είσαι αποφασισμένος να τις μετατρέψεις σε εμπειρία,
ετοιμάσου για το θυμό και την κακία τους. Με στενά μυαλά και χαμηλούς
ορίζοντες, το υποτακτικό πλήθος είναι τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα της
καταστολής. Χαμερπείς κονφορμιστές που -όταν δεν ψάχνουν «τρομοκράτες» και
«εγκληματίες»- είναι απασχολημένοι με το αναζητούν και να καταδίδουν
οποιονδήποτε δεν περνά τη ζωή του σαν ένας από το κοπάδι των προβάτων.
Πρόβατα που σκάβουν για λεφτά, λένε ψέματα, εξαπατούν και μαχαιρώνουν
πισώπλατα για να πάρουν αυτό που θέλουν, να εξουσιάσουν άλλους ανθρώπους
όταν μπορούν, και ικετεύουν τις αρχές για προστασία και έλεος. «Γείτονες»,
«κοινότητες» και «πολίτες», απλά περισσότερες λέξεις για αυτούς που γεμίζουν τους δρόμους με την ξενοφοβία
τους, το εθνικισμό τους και την
υποκρισία τους. Αυτοί που σέβονται την κοινωνική μετριότητα και κολακεύουν
την εξουσία αξίζουν την περιφρόνησή μου. Ο κόσμος τους πρέπει να
εξαφανιστεί.
Τι είναι φυσιολογικό. Ρωτάω επειδή, προφανώς, από την αντίδραση των
αγνώστων ανάμεσα στους οποίους ζω, δεν είμαι «κανονικός» ούτε εξ
αποστάσεως. Να γραπώνεσαι από κάποια σκατοδουλειά, να παντρεύεσαι και να
αναπαράγεσαι, να τρέχεις να αγοράσεις το δικό σου σπίτι, καταναλωτισμός,
μπύρα και τηλεόραση μετά από μία μέρα στη δουλειά: αυτή είναι η καλή ζωή,
αυτή είναι η κανονικότητα αυτών που αγαπούν την Κοινωνία και τοποθετούν
όλους τους άλλους εναντίον. Αυτοί οι πολίτες μισούν οποιοδήποτε τολμά να
λάμψει περισσότερο από όλα αυτά και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι
τους για να καταστρέψουν αυτούς που φέρνουν το φως. Γιατί είναι το φως των
Μοναδικών που κάνει τους αδαείς να αντιληφθούν ότι η δική τους
χαμερπής συμμόρφωση δεν είναι παρά μια σκιά της ζωής.

Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Κοινωνίας είναι η υποταγή στη συστηματική
βία των πλουσίων και η καταστολή οποιοιδήποτε ατόμου ή ομάδας αμφισβητεί
την τάξη τους. Πάντα ήταν έτσι τα πράγματα και θα παραμείνουν έτσι για
πάντα. Ο αγώνας του ατόμου ενάντια στην Κοινωνία και το Κράτος είναι ένας
αέναος αγώνας ενάντια στην απώλεια της ιστορικής μνήμης και της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας. Είναι ο αγώνας του Μοναδικού ενάντια στο υπάρχον.

Δεν ξεχνάω ποτέ ότι η ανατροπή δεν είναι μόνο έκρηξη και πυρκαγιά: είναι η
σταθερή και επίμονη διαστροφή των κυρίαρχων αξιών και της ηθικής εκείνων
που ελέγχουν τη ζωή μου. Όπως τα πλήθη των ανθρώπων που αρνούνται την
αυτονομία μου, το χώρο και την ελευθερία μου. Οι περισσότεροι άνθρωποι
είναι κάτι παραπάνω από ρομπότ που πρόθυμα παραχωρούν τον έλεγχο της ζωής
τους χωρίς αγώνα. Θα επιτεθώ στην Κοινωνία και το Κράτος τους με το λόγο
μου, με γραμμένες λέξεις και πράξεις.

Οι ιδέες μου δεν θα χαθούν ποτέ, καθώς δεν ανήκουν σε μένα. Επιστρέφουν με
κάθε γενιά, μέσα σε αυτούς τους λίγους Μοναδικούς με τους οποίους
μοιράζομαι τη φύση μου, όπως τα αστέρια στο νυχτερινό ουρανό αναζητούν τη
ζωή μέσα από ατελείωτα απόβλητα. Για μένα, αναρχία είναι το μαύρο κενό του
μηδενιστικού χάους που εμφανίζεται ως πηγή όλης της δημιουργίας και
καταστροφής. Δεν είναι απλά μια μέθοδος οικονομικού και κοινωνικού
ρεφορμισμού όπως κηρύττουν οι πολιτισμένοι αναρχικοί ως καλοί Χριστιανοί
μαζί με τους υπόλοιπους κοινωνιστές.

Αφιερωμένο στον Eat, του Πυρήνα Luciano Tortuga / FAI Ινδονησία

L

Αυτό το απόσπασμα είναι ακόμα μια συνεισφορά στην κριτική εναντίον του «αστικού αναρχισμού» όπως αυτός έχει περιγραφεί παλαιότερα από της Venona Q. Και τους συντρόφους των εκδόσεων Dark Matter.

Μετάφραση: canis latrans

Το αγγλικό κείμενο δημοσιεύτηκε στο 33ο τεύχος του αναρχικού περιοδικού “Dark Nights”.