Οι άνθρωποι που βγαίνουν απ’ το αφηρημένο ώστε να δοκιμάσουν να συγκεκριμενοποιήσουν ό,τι μαλακία τους κατεβαίνει στο μυαλό, είναι γουρούνια.

Κάθε λογοτεχνικό σινάφι είναι γουρουνίσιο, κι ιδιαίτερα αυτό της εποχής μας.

Όλοι αυτοί που έχουν ορόσημα μέσα στο πνεύμα τους, θέλω να πω σε ένα συγκεκριμένο σημείο του κεφαλιού τους, σε μια αυστηρά προσδιορισμένη θέση μες στον εγκέφαλο τους, όλοι αυτοί που είναι ή δηλώνουνε κύριοι της γλώσσας τους, όλοι αυτοί για τους οποίους οι λέξεις έχουν σημασίες, όλοι αυτοί για τους οποίους υπάρχουν υψόμετρα στη ψυχή, και ρεύματα στη σκέψη, αυτοί που ενσαρκώνουν το πνεύμα της εποχής και ονοματίζουν τα ρεύματα της σκέψης, όλοι αυτοί που με κάνουν να σκέφτομαι τα μονότονα και προκαθορισμένα γαμήσια τους και εκείνο το σκούξιμο του αυτόματου που σκορπίζει στους τέσσερις ανέμους το πνεύμα τους,

– ΕΙΝΑΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ. Continue reading “Η συγγραφή είναι η απόλυτη γουρουνιά”, Antonin Artaud →