Σήκω. Σήκω και κοίταξε
τριγύρω τον κόσμο που
ετοίμασαν για σένα.
Κι αρνσήσου τον’ αρνήσου τον με όλη σου
τη δύναμη.
Μην προσπαθήσεις να γίνεις αυτό που
πρέπει, το ιδανικό’ γίνε αυτό που είσαι.
Οι συγγραφείς κι οι “ειδικοί” πλασάρουν
εγχειρίδια ζωής.
Κάψτα όλα, και ακόμα, αν
καταλήξεις ότι κι αυτό είναι
ένα τέτοιο, κάψτο κι αυτό ‘ κάψε
κι εμένα μαζί.
Η φωτιά και η άρνηση είναι το όπλο σου.
Το ξέρεις καλά ότι η υποταγή είναι
ο γδάρτης της ζωής και του είναι.
Αγνόησέ μας αν κάπου κάπου
αναζητάμε την αλήθεια. Εσύ
ξέρεις ότι αυτά είναι μπούρδες.
Αλήθεια δεν υπάρχει.
Απλά τυφλωνόμαστε, αλλά χωρίς
κακή πρόθεση.
Γνωρίζεις καλά ότι κανείς δε
θα φέρει ευτυχία και γαλήνη.
Απολύτως κανείς ‘ γι’ αυτό
αρνήσου να δεχτείς υποδείξεις
και κανόνες.
Πραγμάτωσε τη σκέψη σου, άσε
ελεύθερα τα συναισθήματά σου
και βίωσε κάθε σου πάθος.
Η ζωή είναι υπερβολικά σύντομη
για να τη χαραμίζουμε σε
ανούσιους τύπους και σκοπούς.
Ελευθέρωσε όλη τη δημιουργία
και την καταστροφή που
κρύβεις μέσα σου και κάψε τον
κόσμο ολόκληρο. Το δικό
σου και το δικό μου κόσμο.
Αρνήσου κάθε δέσμευση,
κάθε βραχνά που περιορίζει
εσένα και τα θέλω σου.
Εσύ που περιφρονείς κάθε
υβρεολόγο της ζωής και
επιδιώκεις το αδύνατο.
Το μυαλό και τη σκέψη σου κοίτα που
πλανούνται πάνω από το παρόν και τον
ακάθαρτο κόσμο μας.
Ζύγισε μέσα σου τα πάντα κι αποφάσισε
ποια αξίζουν για σένα.
Ξερίζωσε τα υπόλοιπα από μέσα σου και
μείνε μπρος στη συνείδησή σου γυμνή.
Και τότε θα γυρίσεις και θα
αντικρύσες τη μηδαμινότητα όσων σε
περιβάλλουν. Και θα είναι ξεκάθαρο πιο.
Είσαι αυτό που είσαι,
μακριά από κάθε θεό. Αρνείσαι κάθε
δεδομένη αλήθεια και στρέφεσαι
ενάντια σε κάθε ηθική.
Δέξου τις αδυναμίες όπως γίνονται
δεκτές οι δικές σου.
Γνωρίζεις το αυθόρμητο καλά.
Δεν καμόνομαι τον ποιητή.
Και συγχώρεσέ με αν νιώσεις
νουθεσία ή προσπάθεια επιβολής.
Ξέρεις ότι το σιχαίνομαι’ δεν είναι
πρόθεσή μου, απλά γράφω αυτά
που σκέφτομαι και βλέπω.
Και αφού καθίσεις ξανά, σκίσε
τη σκέψη μου και προχώρα.
Δημιούργησε, κατάστρεψε και
γίνε ένα με το πιο βαθύ
σκοτάδι σου. Η τάξη στο
μυαλό και τη σκέψη είναι
οδυνηρό πράγμα.
Βίωσε το χάος και θα
“γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει”.
Σ’ ευχαριστώ.

Το τελευταίο διάστημα, και νομίζω πως αυτό γίνεται ευρύτερα αντιληπτό, έχει ξεκινήσει μια γενικευμένη επίθεση ενάντια στο Μηδενισμό. Ίσως βρίσεκετε ως κοινωνικοί ένα τρόπο για να μεταθέσετε τις ευθύνες για τη μηδαμινή σας κοινωνική απεύθυνση και την αδυναμία σας να εκμεταλλευτείτε και να επνδύσετε στην απογοήτευση. Αν νομίζεις, όμως, Κάιν, εσύ και κάθε κοινωνικός, ότι καταφέρνεις κάτι άλλο πέρα από το να συσπειρώσεις τους κοινωνικούς με ένα κειμενάκι γεμάτο συναισθηματισμό και ανοησίες, κάνεις λάθος.

 
Είναι κατανοητό πως θεωρείς τους μηδενιστές περισσότερο επικίνδυνους για την Αναρχία από την ίδια την Εξουσία και τα αφεντικά. Αντιλαμβάνεσαι την Αναρχία ως μια δεδομένη αλήθεια, ιδεολογικοποιημένη σκέψη με ξεκάθαρα χαρακτηριστικά, πράγμα που φαίνεται και από τη χρήση της αλλοτριωτικής, για εμένα, λέξης αναρχισμός. Ως εκ τούτου είναι επόμενο να κατηγορείς τους μηδενιστές ότι αδυνατούν να κατανοήσουν και να εκφράσουν την αλήθεια του “αναρχισμού” σας.

Συνεχίζεις αναφερόμενος σε “φασιστικοποίηση της πολιτικής δράσης”. Καταρχάς, με ποια κριτήρια θεωρείς τη μηδενιστική επίθεση στο Κράτος, την Εξουσία και την Κοινωνία πολιτική δράση ; Η πολιτική απαιτεί κοινωνία με συνοχή και συγκεκριμένη δομή, πώς είναι δυνατόν η επίθεση σε αυτή, λοιπόν, να συγκροτεί πολιτική δράση ; Όσο για το χαρακτηρισμό “φασιστικοποίηση”, φαίνεται πως έχεις επινοήσει κάποιο πλαφόν βίας, όποιος ξεπεράσει το οποίο αυτομάτως χαρακτηρίζεται “φασίστας”. Ο φασισμός έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά, σταματήστε να χρησιμοποιείτε τη λέξη αυτή για να χρωματίσετε ο,τιδήποτε απειλεί τον όμορφα καμωμένο κόσμο σας.

Και έρχομαι ακριβώς στο σημείο όπου αρνείσαι πλήρως τη Ζωή και τη Δύναμη, όπου εξυψώνεις τη βιολογική ύπαρξη σε αξία. Και φυσικά, ποιος άλλος χαρακτηρισμός θα “έξιζε” στους περιφρονητές της αξίας ; “Φαιοκόκκινοι τυχοδιώκτες” φωνάζει η αγέλη των πιθήκων του βάλτου προς την κορυφή του βουνού. Για μένα, η ύπαρξη δεν είναι αυταξία, απλώς παρέχει στον άνθρωπο τη δυνατότητα των επιλογών. Οι επιλογές έχουν για μένα σημασία, και ο καθένας είναι υπέυθυνος για τις δικές του.

Αδυνατώ να καταλάβω τη γενίκευση την οποία χρησιμοποιείς για να θέσεις τα χαρακτηριστικά των αναρχικών. “Ποτέ οι αναρχικοί δεν είχαν επιλεκτικές ευαισθησίες”, γράφεις. Λοιπόν, Εγώ έχω επιλεκτικές ευαισθησίες, αρνούμαι να επιδείξω αλληλεγγύη ή συμπόνοια προς κάθε μετανάστη αδιακρίτως απλώς επειδή φέρει αυτόν τον προσδιορισμό. Αρνούμαι να δεχτώ να συναγελάζομαι με “νοικοκυραίους”, θρήσκους και αδύναμους γλύφτες. Εάν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου ανθρωπιστή, Εγώ δεν είμαι τέτοιος. Γιατί εσύ έθαψες το Θεό των παπάδων και επάνω από το φρεσκοχτισμένο του μνήμα έσκουξες “Ζήτω ο Άνθρωπος”.

Εάν επιμένεις να πλάθεις Θεούς και να τους τοποθετείς στη θέση των παλιών που κατακρύμνισες, αυτό είναι δικό σου πρόβλημα. Εγώ δε θα το κάνω. Φυσικά και κάθε αξία, είτε αστική, είτε αναρχική είναι στόχος μου. Δε θα έπρεπε να σου κάνει εντύπωση αν δεν είχες εξυψώσει σε θεϊκό θρόνο την Αναρχία (τον αναρχισμό σου για να είμαι σαφέστερος), εάν δεν είχες θεωρήσει την Αναρχία τελικό σκοπό και σηματοδότη νέας Ηθικής. Εσύ, όμως, γράφεις με ένα λόγο συμβιβασμένο στις επιταγές του σήμερα, έχεις το βλέμμα σε έναν αναρχικό παράδεισο που τους χωράει όλους, αδύναμους και δυνατούς, όμορφους και άσχημους.

Γράφεις ότι το “Εγώ” είναι η ταυτότητα κάθε ανώτερης τάξης και ομάδας. Εγώ από την άλλη βλέπω μια συνεχή προσπάθεια να εξαλειφθεί κάθε απομεινάρι εγωισμού, να ποδοπατηθεί το ένστικτο από την τυρρανία της συνείδησης και να ακρωτηριαστεί η βούληση από την ηθική. Κάθε κοινωνικό πρόταγμα, ασχέτως προέλευσης, εμπεριέχει βαθιά ριζωμένο το μαζισμό και την αλλοτρίωση του προσώπου χάριν του ατόμου, του κοινωνικού πυρήνα. Για ποια κυριαρχία του “Εγώ” μιλάς, λοιπόν ; Πόσες είναι οι αλυσίδες που φορτώθηκαν επάνω του από την κοινωνική πλέμπα ; Φυλή, Έθνος, Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια, Τάξη, με την τελευταία να φλυαρεί κιόλας πως είναι απελευθερωτική.

Την παρουσία των φασιστών δε θα τη διογκώσουν οι μηδενιστές. Ο φασισμός είναι εγγενές στοιχείο της κοινωνίας, σώμα από το σώμα της. Η κοινωνία αυνανίζεται και νομίζετε όλοι ότι την έχει ρίξει ο φασισμός στο κρεβάτι… Πώς είναι δυνατόν οι “νοικοκυραίοι” να απορρίψουν τη φυλή και το έθνος όταν ποτίζονται μαζισμό από κάθε κατεύθυνση ; Πώς θα εξαλειφθεί η αίσθηση του “ανήκειν” σε ένα μη-σώμα όπως το Έθνος, όταν ακόμα και οι αναρχικές σας φανφάρες στρέφονται γύρω από ένα ακόμα μη-σώμα, την κοινωνία ;

Επιδιώκεις, Κάιν, εσύ και οι υπόλοιποι κοινωνικοί να μεταρέψετε την Αναρχία σε κοινωνικό αλκοόλ, σε παρηγορητή και παραμορφωτικό καθρέπτη που θα αποκρύψει την ασχήμια της κοινωνίας και τη δυσωδία του κουφαριού της που αποσυντίθεται.

Πόσο κατώτερα συναισθήματα είναι ο οίκτος και η συμπόνοια ! Καταδικάστε την ουσία της Ζωής, καταδικάστε το Έγκλημα και τον Πόλεμο για να χαρείτε τη μιζέρια σας… Αλλά την Αναρχία αφήστε την ήσυχη. Καμμία σχέση δεν έχετε εσείς με την αυτοκυριότητα, με το απόλυτο Μηδέν και τη φωτιά της Εξέγερσης. Ονειρευτείτε επαναστάσεις και κοιμηθείτε ήσυχοι, νανουρισμένοι με τα παραμύθια της Δικαιοσύνης.

Αλλά Εγώ θα συνεχίσω να γελάω με τα όνειρά σας, θα συνεχίσω να χλευάζω τις αξίες και τα ιδανικά σας, την επαναστατική ή και “αναρχική” σας Ηθική. Θα φτύνω τις χριστιανικές σας δοξασίες για Έλεος, Βοήθεια, Αλληλεγγύη, Αγάπη και Σεβασμό. Επιμένετε να συντάσσεστε με την αδυναμία και την ασχήμια. Ας είναι. Μην απαιτείτε, όμως, να μένουν οι επιθέσεις σας στην Αναρχία (γιατί αυτό κάνετε ουσιαστικά) αναπάντητες.

Θα είμαι ειλικρινής. Δε συμμερίζομαι κανένα όνειρο κοινωνική επανάστασης, κανένα επαναστατικό όνειρο γενικά. Στόχος μου η υψηλότερη Κορυφή και η βαθύτερη Άβυσσος. Ο Μηδενισμός ως καθαρή και απόλυτη τάση δε χρειάζεται καμμία απολύτως υπεράσπιση απέναντι στους ιδεολογικούς -ισμούς σας.

Ο Μηδενισμός και η Αναρχία θα συντροφεύουν για πάντα τους μηδενιστές στο δρόμο της Φωτιάς και της Άρνησης.

  Και το βλέμμα μου δεν είναι στραμμένο σε δανεικά όνειρα και μετεπαναστατικούς παραδείσους. Ονειρευτείτε εσείς σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ουτοπίες, Εγώ θα συνεχίσω να πορεύομαι προς το απόλυτο Τίποτα, όχι περιτρυγιρισμένος από σκουπίδια και “νοικοκυραίους”, αλλά από την Οργή και τη Λύσσα της Καταστροφής.

Κρατήστε το αλφάδι σας, δεν το διεκδίκησα ποτέ. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, η Αναρχία να φυλακιστεί σε μια τόσο αξιολύπητη φράση ; “Η Αναρχία είναι Τάξη”… Κρατήστε τη Δημοκρατία σας και τις οργανώσεις σας, το Μηδέν δε συνδιαλλέγεται με την Αδυναμία. Και τα μαυροκόκκινα σημαιάκια σας μαζί με τη θηλειά του εργατισμού.

  Τα λάβαρα των μηδενιστών ήταν και θα είναι Μαύρα. Πλαισιωμένα από το χορό του Θανάτου και τον Αντίχριστο που γεννιέται από τη Φωτιά και το Αίμα.

Όσον αφορά το περιστατικό στην Πάρο, δεν έχω κανένα λόγο να καταδικάσω μία ληστεία ή να την κρίνω από ηθική σκοπιά για προφανείς λόγους. Το ίδιο συμβαίνει και για το θάνατο του ταξιτζή, ο οποίος με αφήνει παγερά διάφορο, αν και φαίνεται απ’ τα δεδομένα που έχω φυσικό επακόλουθο της ενεργοποίησης του εσωτερικού του μπάτσου.

Θα επανέλθω…

Niger Lupus Negationis

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο indymedia τον Αύγουστο του 2012 με αφορμή ένα κείμενο του Κάιν για τη ληστεία της Πάρου. Η τότε σημείωση:

“Το κείμενο αυτό αποτελεί καταρχάς απάντηση στο σχόλιο του Κάιν για το μηδενισμό και μια προσπάθεια αναχαίτισης της επίθεσης που δέχονται το τελευταίο διάστημα οι μηδενιστές πάντα και μόνο από προσωπική σκοπιά.”

Δε θα έμπαινα στον κόπο να συμμετάσχω στην αντιπαράθεση, αλλά ένα από τα τελευταία σχόλια “αντιφασίστα συντρόφου” μου κίνησε το ενδιαφέρον.
Καταρχάς, για να μπορέσουμε να αποδελτιώσουμε τα χαρακτηριστικά της αντιφασιστικής δράσης, θεωρώ πως θα πρέπει να προσδιορίσουμε το περιεχόμενο της ίδιας της έννοιας του φασισμού.

 
Ο φασισμός είναι πρωτίστως ένα δυνατό και βίαιο χαστούκι στο πρόσωπο του “επαναστάτη” που στο πρόσωπο φαντασμάτων όπως η κοινωνία και η τάξη αναγνωρίζει επαναστατικά υποκείμενα και ορέγεται εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Και πόσο υποκριτικό είναι πράγματι να σκούζουν περί αντιφασισμού οι κοινωνικοί αναρχικοί ! Γιατί ουσιαστικά ο πόλεμός τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αδιάκοπο κυνηγητό με σκιές… Δεν αντιλαμβάνονται, βέβαια, πόσο υποκριτικές είναι οι διακηρύξεις για κοινωνικό αντιφασισμό, ουσιαστικά πρόκειται για πόλεμο ενάντια στην ουσία τους. Γιατί ποια άλλη είναι η γεννησιουργός αιτία του φασισμού πέρα από τη μάζα ;

 
Διότι ο φασισμός δεν είναι αντικοινωνική πανούκλα, είναι εγγενές στοιχείο της κοινωνίας. Σάρκα από τη σάρκα του φαντάσματος που έχει αλυσωδέσει εκατομμύρια ζωές είναι η μαζοποίηση και η λογική του όχλου, η ανάγκη του “ανήκειν”, σάρκα από τη σάρκα της και η ιδέα της υπεροχής. Και πόσο πράγματι συμβάλλων προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ο κακόμοιρος “επαναστάτης”, ο οποίος καιόμενος από τη φλόγα της κοινωνικής εξέγερσης και τα οράματα για δικαιοσύνη και ισότητα (ασήκωτες αλυσίδες ακόμα και για ειλικρινείς “συντρόφους”), μπολιάζει τις μάζες με ταξική συνείδηση και εργατισμό ; Είναι άραγε διαφορετική η πρακτική από αυτή του κράτους που εμβολιάζει τους υπηκόους με εθνικισμό και πατρίδες ; Φυσικά, κάθε μηδενιστής δεν μπορεί παρά να γελά δυνατά και ξεδιάντρωπα μπροστά σ’ αυτή τη φρικτή ανοησία.

Θεωρούν οι κοινωνιστές ότι ο φασισμός έριξε την κοινωνία στο κρεβάτι την ώρα που η τελευταία απλώς αυνανίζεται. Και αντί να επιτεθούν με λύσσα εναντίον της, τη χρησιμοποιούν ως πρόταγμα, ως προσδιορισμό του “αγώνα” τους.

 
Και δεν είναι μήπως οι ίδιοι κοινωνιστές που ορέγονται σοσιαλιστικές/κομμουνιστικές κοινωνίες ; Όσο και να καταριέστε και να εθελοτυφλείτε, η αλήθεια είναι μπροστά σας. Ο φασισμός και ο κομμουνισμός (μην μπερδεύεστε, δε μιλάω μόνο για τον εξουσιαστικό) είναι στο επίπεδο των ηθικών αξιών ίσοι, με τη διαφορά ότι ο πρώτος προτάσσει την ωμή βία και ο δεύτερος διέπεται από το δουλικό πνεύμα του χριστιανισμού. Την ίδια ώρα που ο φασισμός είναι θάνατος του πνέυματος, ο σοσιαλισμός είναι θάνατος της δύναμης.

 
Και η κοινωνία δεν παίρνει θέση, γι’ αυτό ακριβώς είναι τέτοια. Φάντασμα, σώμα μη-σώμα, τίποτα παραπάνω από ένα κοπάδι ανδρεικέλων. Και περιμένετε από τον κοινωνικό βάλτο συνδρομή… Μα ζητάτε από την κοινωνία να εξεγερθεί εναντίον του ίδιου της του εαυτού ! Εναντίον της ίδιας της της φύσης, εκείνης της βαθιά φασιστικής φύσης.
Θεωρείτε πως είναι δυνατή η μεταστροφή ; Μα τότε τι παραπάνω επιδιώκετε πέρα από την καθοδήγηση (κοινωνική, ηθική, αξιακή, στρατηγική δεν έχει σημασία) του κοπαδιού ; Βοσκοί επιδιώκετε να γίνετε κοινωνικοί.

 
Και όσο για τις πολιτοφυλακές, για μένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν είναι δυνατόν να οργανωθούν τέτοιου είδους σχήματα από τη στιγμή που η ίδια η λέξη εμπεριέχει τον όρο “πολίτης”, ο οποίος έχοντας διαμορφώσει πολιτική συνείδηση, σενδέεται άμεσα με τους παρόχους της, το κράτος και την πολιτική. Νοείται άραγε αντιφασίστας πολίτης ; Καταπέκταση, νοείται άραγε αναρχικός πολίτης ;
Νοείται θα απαντήσουν οι κοινωνιστές που μετατρέποντας την Αναρχία σε κοινωνικό αλκοόλ επιδιώκουν την αριθμητική υπεροχή ενάντια στους φασίστες, τους επιθετικούς φασίστες, αφού κάθε πολίτης είναι δυνάμει τέτοιος. Μα ξεχνάτε πως η κοινωνική πλέμπα στερείται ποιότητας, τίποτα άλλο παρά αγέλη αυτοαναιρούμενη και αυτοκαταστρεφόμενη δε θα είναι η αντιφασιστική πολιτοφυλακή σας.

“Φασισμός είναι κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων”.

Πόσοι και πόσοι είμαστε τότε οι φασίστες ! Από τους μεγάλους εξεγερμένους Νίτσε και Στίρνερ και τον εξεγερμένο φιλόσοφο Ρ. Νοβατόρε μέχρι τους μηδενιστές του σήμερα, τους ειλικρινείς συντρόφους που έχοντας το βλέμμα στο εδώ και το τώρα, αγκαλιάζουν τη φωτιά και εξαπολύουν τις ανίερες επιθέσεις τους εναντίον του κράτους, της κοινωνίας, της πατρίδας, της τάξης, της ηθικής, της ιδεολογίας και κάθε αλυσίδας.

 
Πόσο φασίστας είμαι τότε Εγώ, πόσο φασίστας είναι ο Αντίχριστος που γεννιέται από τη Φωτιά και την Άρνηση και πορεύεται προς τον παγανιστικό βωμό του Μηδενός ; Πόσο φασιστική είναι τότε η Ομορφιά και η Δύναμη, οι δύο αυαταξίες που παραγκωνίστηκαν από τους άσχημους και αδύναμους και αντικαταστάθηκαν από φαντάσματα όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα και η αλληλεγγύη !

 
Είναι άραγε ο αντιφασισμός υπόθεση των μαζών ; Ποιος θα μπορούσε να συμφωνήσει έχοντας παράλληλα στο νου ότι ο αντιφασισμός είναι βαθιά αντικρατικός, αντιπολιτικός και αντικοινωνικός ; Πόσο ανόητα ακούγονται τώρα όλα αυτά στους κοινωνιστές ! Είναι άραγε ή δεν είναι προαπαιτούμενο για τον αντιφασισμό, τον ουσιαστικό και όχι αυτιστικό αντιφασισμό, η αποπολιτικοποίηση του δρώντα ; Διότι, δεν είναι μήπως η πολιτική που διαμορφώνει τους πολίτες ; Φυσικά είναι αυτή. Για μένα κάθε άνθρωπος εμποτισμένος με πολιτική συνείδηση, πεύει να είναι πρόσωπο, αυτόβουλος εγωιστής και ατομικιστής και μετατρέπεται σε πολίτη με την έννοια του ατόμου, του κοινωνικού πυρήνα. Είναι ποτέ δυνατόν ο ελεεινός αρλεκίνος, ο νοικοκύρης να δρα αντιφασιστικά ; Την ίδια ώρα που ο ίδιος δεν είναι μόνο φορέας, αλλά και πηγή φασισμού…

Το ίδιο ισχύει και για τους αριστερούς (λες και διαφέρουν, όντας πολίτες) και τους κοινωνικούς αναρχικούς, όσο ελιτίστικο και ισοπεδωτικό και αν ακούγεται. Διότι όταν απουσιάζει ο ατομικισμός και το άτομο -πια- κυριαρχείται από την ανάγκη της κοινωνικής απέυθυνσης ή του “ανήκειν”, τότε το ίδιο σηματοδοτεί τη γέννηση ενός νέου -ισμού (με την έννοια του συστήματος, της ιδεολογικοποιημένης σκέψης) και κατ’ επέκταση την ουσία του φασισμού, το μαζοποιημένο κοπάδι.

Θα επανέλθω…

Niger Lupus Negationis

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο indymedia το Δεκέμβριο του 2012.