Ναι, ξέρω, είμαστε όλοι ενάντια στα αξιώματα, στις εγγυήσεις και στις βεβαιότητες. Αλλά, μπορούμε στ’ αλήθεια να ζήσουμε χωρίς να μοιραζόμαστε αυτήν την κατάσταση εναντίωσής μας, χωρίς να εξαρτόμαστε από αυτό το μοίρασμα; Η αναζήτηση ταυτότητας δεν προσανατολίζεται πάντα προς τις μάζες, προς τα μεγάλα πλήθη ακολούθων. Ακόμα και μια μικρή ομάδα μπορεί να γίνει το ασφαλές μας καταφύγιο. Επίσης, η ίδια η άρνηση κάθε ομάδας, κάθε είδους συμμετοχής μπορεί να φτιάξει τη δικιά της αλαζονική, μοναχική ριζοσπαστικότητα, μέσω του παιχνιδιού της αναγνώρισης. Η πεισματάρα μοναχικότητά μου, τρέφεται από αυτό, στο οποίο εναντιώνεται· ακόμα -ή ίσως, πάνω από όλα- τρέφεται από την άσκηση κριτικής. Continue reading “Παιδικές σκέψεις”, Massimo Passamani
Category Archives: Θεωρητικα Κειμενα – Μεταφρασεις τριτων
“Ένα σπουδαίο, παράτολμο, ξεδιάντροπο, ασυνείδητο, περήφανο έγκλημα”, Wolfi Landstreicher
“Μέσω του εγκλήματος, ο εγωιστής έχει επιβεβαιώσει τον εαυτό του και έχει χλευάσει το ιερό· η διάσταση με το ιερό ή μάλλον καλύτερα από το ιερό μπορεί να γενικευθεί. Μια επανάσταση δεν επιστρέφει ποτέ, αλλά ένα σπουδαίο, παράτολμο, ξεδιάντροπο, ασυνείδητο, περήφανο έγκλημα δεν σιγοβροντάει ήδη στο μακρινό κεραυνό και δεν βλέπετε πως ο ουρανός γίνεται δυσοίωνα σιωπηλός και ζοφερός;” -Μαξ Στίρνερ
Μιλάω με λέξεις για πράγματα που οι λέξεις μπορούν μόνο να δείξουν. Αυτό βέβαια είναι αλήθεια οποτεδήποτε κάποιος μιλάει για κάτι, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις, όπου οι γλωσσικοί περιορισμοί γίνονται πιο εμφανείς και οι εξηγήσεις αναγκαίες, παρόλο που προσθέτουν περισσότερες λέξεις στο μίγμα. Ο Στίρνερ χρησιμοποιούσε τις λέξεις με έναν κοφτερό, αιχμηρό, άμεσο τρόπο. Εξαιτίας της ευκρίνειας της γλώσσας του, μου φαίνεται δύσκολο να μην αντιλαμβάνομαι την παρεξήγηση ως σκόπιμη, ως επιλογή. Αλλά, εγώ μιλάω τη δική μου γλώσσα. Ξέροντας τα όριά της, γνωρίζοντας πως είναι αντίστοιχη ενός δάχτυλου που δείχνει, όχι μια έκφραση των πραγματικών πραγμάτων που δείχνει και ξέροντας την επιθυμία μου να σας μεταδώσω κάτι χρήσιμο και σημαντικό, θα πασχίσω να είμαι σαφής και θα προσφέρω εξηγήσεις, όπου νιώθω πως χρειάζονται. Continue reading “Ένα σπουδαίο, παράτολμο, ξεδιάντροπο, ασυνείδητο, περήφανο έγκλημα”, Wolfi Landstreicher
“Εμφιλοχωρώντας”, Νικόλας Νεσσούνος
Πρόσφατα, είχε διατυπωθεί από το εγχείρημα αντιπληροφόρησης «Ζagovor na ednakvite» -κατά την γνώμη μου σωστά-, η απορία για το πώς οι διαφορετικές αναρχικές τάσεις, εκ των οποίων πολλές σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, μπορούν να συνυπάρχουν στα ίδια μέσα αντιπληροφόρησης.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί εδώ ότι κάθε προσπάθεια ενάντια στην κυριαρχία και την καταστολή μπορεί να επιτρέψει, υπό όρους, την περιοδική συνύπαρξη, ίσως και δράση, διαφορετικών ρευμάτων/τάσεων. Φαίνεται όμως ότι η διαφορετική μεθοδολογία δράσης συνεχίζει να αποτελεί ένα αγεφύρωτο χάσμα που δυστυχώς (ή ευτυχώς) αποσπά συγκεκριμένες τάσεις από το αναρχικό πρόταγμα (που δεν πιστεύω ότι ανήκαν ποτέ) και τις ξε-χωρίζει εντάσσοντάς τες στο ιδεολογικό ελευθεριακό πάνθεον, απομειωμένες από τυχόν συγκρουσιακά εργαλεία. Continue reading “Εμφιλοχωρώντας”, Νικόλας Νεσσούνος
“Η ομάδα συγγένειας”
Ανώνυμο κείμενο γραμμένο το 2001
Σε αντίθεση μ’αυτό που πιστεύεται συνήθως, η συγγένεια μεταξύ συντρόφων δε βασίζεται στη συμπάθεια ή στο συναίσθημα. Το να έχεις συγγένεια σημαίνει να γνωρίζεις τον άλλο, να ξέρεις πώς σκέφτεται σε σχέση με κοινωνικά ζητήματα και πώς θεωρεί ότι μπορεί να παρέμβει στην κοινωνική σύγκρουση. Αυτή η εμβάθυνση της γνωριμίας μεταξύ συντρόφων, είναι μια παράμετρος που συχνά αμελείται, παρεμποδίζοντας την αποτελεσματική δράση.
Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι αναρχικοί στο πέρας της ιστορίας, είναι το ποιά μορφή οργάνωσης να υιοθετήσουν στον αγώνα. Continue reading “Η ομάδα συγγένειας”
“Ενάντια στη λογική της ανάθεσης: Ούτε διανοουμενισμός, ούτε ηλιθιότητα”, Wolfi Landstreicher
Στον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση, κάθε άτομο πρέπει να πιάνει κάθε εργαλείο που να μπορεί να κάνει δικό του, κάθε όπλο που να μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτόνομα, προκειμένου να επιτεθεί σ’ αυτήν την κοινωνία και να πάρει πίσω τη ζωή του. Φυσικά, το ποια εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένα άτομα και με ποιον τρόπο, θα ποικίλει, με βάση τις υποκειμενικές συνθήκες, τις επιθυμίες, τις ικανότητες και τα ιδανικά του, αλλά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα περίεργα γεγονότα, τα οποία αντιμετωπίζουμε, είναι γελοίο να αρνείται κάποιος ένα όπλο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς να διακυβεύεται η αυτονομία, βάσει ιδεολογικών αντιλήψεων. Continue reading “Ενάντια στη λογική της ανάθεσης: Ούτε διανοουμενισμός, ούτε ηλιθιότητα”, Wolfi Landstreicher
“Εγωισμός”, John Beverley Robinson
Δεν υπάρχει γενικά πιο παρεξηγημένη λέξη από τον Εγωισμό – με τη σύγχρονη σημασία του όρου. Σε πρώτο επίπεδο, υποτίθεται πως σημαίνει αφοσίωση στο προσωπικό συμφέρον, δίχως να λαμβάνεται υπόψιν το συμφέρον των άλλων. Αντιτάσσεται, επομένως -και αντιθετικά, όπως και ο Herbert Spencer, ερμηνεύοντάς τον- στον αλτρουισμό: την αφοσίωση στους άλλους και την αυτοθυσία.
Από την άλλη, τον συναντάμε να ταυτίζεται με τον ηδονισμό ή τον ευδαιμονισμό, ή τον επικουρισμό, φιλοσοφίες που τοποθετούν την επίτευξη της απόλαυσης ή της ευτυχίας ή του οφέλους, όπως και αν επιλέξουμε να το διατυπώσουμε, στο κέντρο της ζωής. Continue reading “Εγωισμός”, John Beverley Robinson
“Κυριεύοντας την Κρίση”, Katherine Di Fiore
Εγκωμιάζω, δε μέμφομαι τον ερχομό του. Πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις, μια στιγμή ενδοσκόπησης για την ανθρωπότητα, από τις πιο βαθιές. Το αν ο άνθρωπος θα αναρρώσει από αυτήν, το αν θα γίνει κύριος αυτής της κρίσης, είναι ζήτημα της δύναμής του!
Φ.Νίτσε
Γίνεται πολύς λόγος για το “μηδενισμό”, μεταξύ των αναρχικών, τελευταία. Θεωρώ πως έχει μια αξία να εξερευνήσω κομμάτια της σκέψης μου πάνω στο νιτσεικό μηδενισμό, καθώς θεωρώ το μεταβατικό μηδενισμό του πολύ πιο αξιόλογο, τολμώ να πω εποικοδομητικό, από οποιονδήποτε στατικό μηδενισμό, που πρόκειται να συναντήσω. Αλλά, προειδοποιώ πως αυτή δεν είναι μια φιλοσοφική διάλεξη, αλλά απλά λίγες σκέψεις, με σκοπό να κεντρίσουν τον προσωπικό στοχασμό. Continue reading “Κυριεύοντας την Κρίση”, Katherine Di Fiore
”Κοινωνικός μετασχηματισμός ή κατάργηση της κοινωνίας”, Feral Faun
Κοινωνία: 1. μια ομάδα ατόμων με κοινά έθιμα, πιστεύω κλπ. ή που ζουν κάτω από την ίδια διοίκηση και που θεωρούνται ότι δημιουργούν μια μοναδική κοινότητα… 3. όλοι οι άνθρωποι όταν θεωρούνται πως δημιουργούν μια κοινότητα όπου ο ένας εξαρτάται από τον άλλο. Webster’s New World Dictionary
Τίποτα από αυτά που “γνωρίζουμε” δε μπορεί να θεωρηθεί σωστό, καμία από τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο δεν πρέπει να θεωρείται ιερή και καλά θα κάναμε να τις αμφισβητούμε όλες. Πολλοί αναρχικοί λένε πως θα δημιουργήσουν μια “νέα”, “ελεύθερη” κοινωνία. Άλλα λίγοι αμφισβητούν την ίδια την κοινωνία. Η αντίληψη της κοινωνίας είναι άμορφη και έτσι είναι δύσκολο να ασχοληθούμε με συγκεκριμένες της πτυχές όπως η διακυβέρνηση, η θρησκεία, ο καπιταλισμός και η τεχνολογία. Είναι τόσο ριζωμένη μέσα μας που το να την αμφισβητούμε μας κάνει να αισθανόμαστε ότι αμφισβητούμε την ίδια μας τη φύση, πράγμα που κάνει ακόμα πιο απαραίτητο το να την αμφισβητήσουμε. Continue reading ”Κοινωνικός μετασχηματισμός ή κατάργηση της κοινωνίας”, Feral Faun
”Σκανδαλώδεις σκέψεις – μερικές σημειώσεις για τον πολιτισμένο αναρχισμό”, V.Q.
Κάθε τόσο, κυκλικά, ο συλλογικός ή κοινωνικός αναρχισμός γίνεται περιοριστικός για μερικούς αναρχικούς και ο αναρχικός ατομικισμός επιβεβαιώνει τον εαυτό του. Αυτό συνέβη στο τέλος του εικοστού αιώνα, όταν κάποιοι από τους μεγάλους αναρχικούς στοχαστές άρχισαν να αμφισβητούν μερικά από τα περισσότερο κομμουνιστικά δόγματα. Συμβαίνει για μια ακόμη φορά, και για μια ακόμη φορά βλέπουμε μερικούς από τους κοινωνικούς αναρχικούς να σπαρταρούν πανικόβλητοι, καθώς το βολικό τους όνειρο διαταράσσεται και συνειδητά ή ασυνείδητα ενισχύουν τον ασφυκτικό κλοιό του κράτους, καταδικάζοντας τα απείθαρχα αδέρφια τους, που φαίνεται να απειλούν τη συνέχιση αυτού που κάποιος σύντροφος έχει εύστοχα χαρακτηρίσει ως «πολιτισμένο αναρχισμό». Continue reading ”Σκανδαλώδεις σκέψεις – μερικές σημειώσεις για τον πολιτισμένο αναρχισμό”, V.Q.
”Δραπετεύοντας στη Λογική: Η Πτώση”, V.Q.
Και μετά, έπεσα! Πέφτω εν πανικώ στην άβυσσο, μισο-εθελοντικά, μισο-σπρωγμένος, άρρωστος από ταχύτητα και μοναχικός σαν το τοπίο που απλώνεται. Υπάρχουν στιγμές που κολλαώ. Μια παλιά φίλη προεξέχει σαν κλαδί δέντρου. Την πιάνω, σπάει. Ακόμα μία επιβραδύνει την πτώση μου, πράσινη και υγρή και ω, είναι τόσο ωραία που τη βλέπω ξανά, που βλέπω ξανά το χαμόγελό της, τα υπέροχα μαλλιά της, τη γραμμή του όμορφου προσώπου της, αλλά έχω φύγει πάλι, τώρα στροβιλίζομαι, τώρα ισορροπώ, τώρα ρουφώ πίσω την ανάσα που μου έχει κάτσει στο λαιμό, τώρα σε πόλεμο, τώρα εν ειρήνη. Continue reading ”Δραπετεύοντας στη Λογική: Η Πτώση”, V.Q.