Κάθε χρόνο
κατὰ τὸ μήνα Αὔγουστο
εἰσβάλλει στὸ προαύλιο
τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Πόρου
ἡ μαύρη πεταλούδα τοῦ Μοναστηριοῦ
πετάει ἀπὸ πέτρα σὲ πέτρα
τὰ παιδιὰ προσπαθοῦν
νὰ τὴν πιάσουν
ἀλλὰ δὲν τὸ κατορθώνουν
εἶναι ἡ Ἅγια-Πεταλούδα
τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Πόρου
πετάει ἀπὸ πέτρα σὲ πέτρα
μόνο γιὰ λίγες μέρες
κι ὕστερα χάνεται
γιὰ νὰ ξαναεμφανιστεῖ
πάλι τὸν ἄλλο Αὔγουστο
ἡ Ἅγια μαύρη-Πεταλούδα
τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Πόρου…
All posts by nigerlupus
“Παιδί του περιβόλι μου…”. Κ. Παλαμάς
Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής!..
Κι αν είναι
κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί ωργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό!.. Φωτιά ! Τσεκούρι !Τράβα !,
ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο περάσμα των κύκλων!..
“Ενάντια στην Ηθικότητα”, Echo
Μου είπαν πως έκανα λάθος, ηθικά, για τις ιδέες μου. Ότι πρέπει να περιορίζονται και πως δεν πρέπει να επιτίθεμαι, θα πρέπει να κρατηθώ, διότι δεν εξίζω να αμφισβητώ τον κόσμο.
Εάν ο κόσμος έχει δηλώσει εαυτόν αντίπαλο του εαυτού μου, ας είναι! Θα αντισταθώ με τόσο πάθος που η κοινωνία και ο πολιτισμός μπορούν μόνο να φανταστούν! Διότι παλεύω για τον εαυτό μου, παλεύω για την ικανοποίησή μου.
Εμπρός άγριοι, εικονοκλάστες και ατομικιστές! Για εμάς που έχουμε σκοτεινές σκέψεις που σκιάζουν την κοινωνία!
Ας επιτεθούμε! Continue reading “Ενάντια στην Ηθικότητα”, Echo
“Είσαι η γη και ο θάνατος”, C. Pavese
Είσαι η γη και ο θάνατος
Η εποχή σου είναι το σκοτάδι και η σιωπή
Δεν ζει τίποτε που να είναι πιο μακριά από το γλυκοχάραμα όσο εσύ
Όταν φαίνεται πως ξυπνάς είσαι μονάχα πόνος
Tον έχεις στα μάτια και στο αίμα
Αλλά εσύ δεν αισθάνεσαι
Ζεις
Όπως ζει μια πέτρα
Όπως το σκληρό χώμα
Και σε ντύνουνε όνειρα, κινήσεις, αναφιλητά
Που εσύ αγνοείς
Ο πόνος
Όπως το νερό μιας λίμνης
Τρέμει και σε κυκλώνει
Είναι κύκλοι στο νερό
Εσύ τους αφήνεις να διαλυθούν
Είσαι η γη και ο θάνατος…
“Η πηγή”, Μ. Σαχτούρης
Φεγγάρι πεθαμένο μου
γιὰ ξαναβγὲς καὶ πάλι
θέλω νὰ δῶ τὸ αἷμα σου
δὲν ἔκαιγες λυχνάρι
φώτιζες
τὸ φοβισμένο πρόσωπο
θέλω νὰ δῶ
τὸ φοβισμένο πρόσωπο
τώρα
πάλι καὶ πάλι
τότε
ὅλο τὸ σῶμα μου ἦταν
μιὰ πληγὴ
φεγγάρι
μιὰ πηγὴ
καὶ φώτιζε
τῆς νύχτας τὸ σκοτάδι
Φεγγάρι πεθαμένο μου
θέλω νὰ δῶ τὸ αἷμα σου
τώρα
πάλι καὶ πάλι
“Ο Πόλεμος της Ζωής μου”, Ανωνύμου
(ανώνυμο κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2014 στη σουηδική Αναρχική Βιβλιοθήκη)
Νιώθω τη μπαταρία κρύα στις άκρες των δαχτύλων μου. Σταματώ να σκαλίζω το συρτάρι του γραφείου. Το φίλτρο του τσιγάρου κολλάει αργά πάνω στα χείλη μου. To νήμα από ατσαλόσυρμα από το εργαστήρι έχει προετοιμαστεί επιμελώς για τα μάτια και το μέγεθος της μπαταρίας. Φτιάχνω με μεγάλη επισημότητα το μηχανισμό ανάφλεξης. Πρώτα στο θετικό πόλο. Σημαντικό να είναι κατάλληλο το μάτι, το σημείο ανάφλεξης. Και έτσι, η άλλη άκρη ακολουθεί τον αρνητικό πόλο. Γρήγορα κάνει την εμφάνισή της η ανάφλεξη. Το γεμάτο με τον καπνό του τσιγάρου στόμα συναντά βιαστικά το μάτι που λάμπει. Τσαφ. Τσαφ. Το τσιγάρο ανάβει. Μυρωδιά καμμένου μετάλλου, οξέως από τη μπαταρία και καπνού τσιγάρου. Ο σκοπός επετεύχθη. Δεν είμαι στην πραγματικότητα ο τύπος που καπνίζει, ρουφάω αλλά μετά ακολουθώ την τελετουργία του καπνίσματος… Μια αιρετική τελετουργία. Μια χλέπα στα μούτρα του σωφρονιστικού ιδρύματος… Μια δήλωση της φλογερής ανάγκης εντός μου, να αρνηθώ την ομοιομορφία που προσπαθούν να μου επιβάλλουν. Αυτό βελτιώνει την ποιότητα της ζωής… Continue reading “Ο Πόλεμος της Ζωής μου”, Ανωνύμου
Κυκλοφορία δεύτερου τεύχους “Επιθεώρησης Φωτιάς”
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Το παρόν έντυπο αποτελεί μία μηδενιστική επιθεώρηση η οποία εκδίδεται σε μηνιαία βάση από τον Μηδενιστικό Κύκλο – Contra Omnes στην οποία δημοσιεύονται θεωρητικά κείμενα από την Ελλάδα και το εξωτερικό από τα διαδικτυακά μέσα Κύκλος Ατομικιστών Αναρχικών, Inter Arma και Nigrum Inferno. Σε κάθε τεύχος του εντύπου θα δημοσιεύονται κείμενα τα οποία τοποθετούνται στα πλαίσια της μηδενιστικής ή ευρύτερα μαύρης θεώρησης. Continue reading Κυκλοφορία δεύτερου τεύχους “Επιθεώρησης Φωτιάς”
“Nel mezzo del᾿ cammin…”, Κώστας Ουράνης
Νά ῾μαι κ᾿ ἐγὼ στὸ μέσο της ζωῆς μου,
μὰ δάσο σκοτεινὸ δὲ βλέπω μπρός μου
κι οὔτε τὸ φάντασμα τοῦ Βιργιλίου,
νὰ γίνει παραστάτης κι ὁδηγός μου.
Οὔτε δάσο, οὔτε φάντασμα! Μονάχα
μιὰ πένθιμη ἐρημία ποὺ μὲ παγώνει.
Ὅσο βαδίζω, τόσο καὶ πλαταίνει
τῆς σιωπῆς ὁ κύκλος ποὺ μὲ ζώνει…
Σὰν ξένη, σὰν ἀπίθανη ἱστορία
σ᾿ ἕνα παλιὸ βιβλίο ἰστορημένη
καὶ ποὺ θαμπὰ τὴν κράτησεν ἡ μνήμη –
ὅλη ἡ ζωή μου, τώρα, ἡ περασμένη.
Μήνυμα δὲ μοῦ ἔρχεται κανένα
κι ἄνοιξη πιὰ καμμία δὲν περιμένω:
στὸ δρόμο τὸ γυμνὸ ποὺ περπατάω,
ὡσότου νὰ πεθάνω – θὰ πεθαίνω!
“Οπλισμένη Επιθυμία”, Wolfi Landstreicher
Αναρχία και Ώθηση για Δημιουργία
Η δημιουργικότητα είναι απαραίτητη στην αναρχική πρακτική. Πρόκειται για ένα κλισέ το οποίο θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Όταν, όμως, ένα ατελείωτο αναμάσημα παλιακών ιδεών και πρακτικών, μιας μόνιμης ανάγκης για την ύπαρξη προτύπων και, ίσως χειρότερο απ’όλα, μια στροφή σε μαρξιστικές και ακαδημαϊκού τύπου αριστερές ιδέες, ως πηγές πνευματικής διέγερσης, φανερώνουν ένα μαρασμό σε επίπεδο πρακτικής φαντασίας μέσα στους αναρχικούς κύκλους των ΗΠΑ τουλάχιστον, ίσως έφτασε η ώρα να εξετάσουμε το ζήτημα της δημιουργικότητας πιο διεξοδικά. Αναμφίβολα, θα ήταν ένα πιο ευχάριστο θέμα συζήτησης από το να πούμε πάλι για όλες τις αποτυχίες των σημερινών αναρχικών πάνω σ’αυτό το ζήτημα. Θα ήθελα, λοιπόν, να μοιραστώ κάποιες ιδέες σχετικά με τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και την επιθυμία, τις οποίες επεξεργάζομαι εδώ και χρόνια, εξερευνώντας και κάνοντας πειράματα με τρόπους με τους οποίους θα τις εφαρμόσω στη ζωή και στις σχέσεις μου, με την ελπίδα ότι όσοι θέλουν να ξεπεράσουν αυτό το αίσθημα δυσφορίας, ίσως τις βρούν ενδιαφέρουσες. Continue reading “Οπλισμένη Επιθυμία”, Wolfi Landstreicher
“Μόνος”, Edgar Allan Poe
Από την πρώτη μου στιγμή, εγώ δεν ήμουν σαν παιδί
Όπως οι άλλοι · δεν έβλεπα
Όπως οι άλλοι · δεν έβγαιναν
Τα πάθη μου από πηγή συνηθισμένη.
Από τέτοια κοινή πηγή εγώ τη θλίψη δεν αντλούσα
Ούτε και την καρδιά μου να ξυπνώ
Στον τόνο της χαράς μπορούσα.
Κι ό,τι αγαπούσα, μόνος το αγαπούσα.
Τότε -παιδί ακόμα- στην αυγή
Μιάς όλο θύελλες ζωής -ξεπήδησε
Απ” τα βάθη του καλού και του κακού
Ένα μυστήριο που και σήμερα δεσμώτη με κρατά
Από τον χείμαρρο ή από την κρήνη
Απ’του βουνού τον κόκκινο γκρεμό
Από τον ήλιο που ολόγυρά μου έκανε δίνη
Στη φθινοπωρινή του χρυσαφένια ανταύγεια
Από την αστραπή στον ουρανό
Καθώς πετώντας με προσπέρασε-
Από την καταιγίδα και τον κεραυνό
Κι από το σύννεφο που πήρε μια μορφή
(“Οταν γαλάζιοι ήταν κατά τ’άλλα οι Ουρανοί)
Στα μάτια μου δαιμονική.